Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Μετανάστευση, στην Αμερική ή στην Αυστραλία;



Ένα νέο μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα έχει ξεκινήσει προς την Αμερική, αυτή την περίοδο , το τρίτο ιστορικά κατά σειρά στην ιστορία του σύγχρονου νεότερου Ελληνισμού. Ένα νέο αυτή την φορά επίσης αρκετά μεγάλο κύμα Ελλήνων μεταναστών που έρχονται κυνηγώντας το όνειρο. Αναζητώντας την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Ένα καλύτερο αύριο. Μέλλον για τα παιδιά τους.

Σύμφωνα με ανταπόκριση από τη Νέα Υόρκη στο Πρώτο Θέμα, υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 70.000 Έλληνες έχουν έρθει νόμιμα στις ΗΠΑ. Ένα μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα με πολλά και διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ξέρουν τι θέλουν. Δεν πάνε στα τυφλά. Έχουν πτυχία. Masters. Διδακτορικά. Αλλά παρόλα αυτά ξεκινούν από απλές δουλειές της καθημερινότητας. Και από τις πρώτες ημέρες όλοι τους αλλάζουν συναισθήματα. Γεμίζουν ελπίδα και αρχίζουν και κάνουν όνειρα. Κάνουν σχέδια. Χτίζουν το προσωπικό τους όραμα.

Τον 19ο και 20ο αιώνα οι Έλληνες που ήρθαν στην Αμερική απλώς αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή. Στην Όλοι μεγάλη πλειοψηφία τους δεν είχαν σπουδές και προσόντα για καριέρα. Άνθρωποι απλοί. Μεροκαματιάρηδες. Δούλεψαν στα πιάτα, στα εστιατόρια, στις πίτσες και τις οικοδομές. Στα χρόνια που πέρασαν έκαναν λεφτά. Δούλεψαν και απέκτησαν. Έφτιαξαν την μεγαλύτερη και την πλέον εύρωστη οικονομικά κοινότητα. Με κόπους. Με θυσίες. Με μόχθο. Έχτισαν σχολειά, Εκκλησίες κοινοτικά και πολιτιστικά κέντρα. Η Ελλάδα στις θύμισες και τις συζητήσεις τους ήταν κάτι για το οποίο μιλούσαν με δέος. Με σεβασμό. Με αγάπη. Με ιερή προσέγγιση.

Σήμερα, σε αντίθεση με το χτες, οι 10αδες χιλιάδες που έχουν κατακλύσει τις αμερικανικές πολιτείες είναι εξαγριωμένοι με την Ελλάδα! Μιλούν με τα χειρότερα λόγια – όχι βέβαια για την πατρίδα – αλλά για αυτούς που την κυβέρνησαν τις τελευταίες 10ετιες. Μιλούν με οργή. Με αγανάκτηση. Θυμωμένοι και οργισμένοι με την νοοτροπία των τελευταίων ετών. Νοοτροπία που εξέθρεψε το πολιτικό σύστημα δεκαετιών πριν. Νοοτροπία του βολέματος. Του ρουσφετιού. Της μίζας και της απάτης.

Ο Νίκος και ο Αναστάσης είναι δυο νέοι, 40αρηδες και οι δυο. Έφυγαν από την Ελλάδα πριν από λίγα χρόνια. Αρχές της 10ετιας του 2000. Ήρθαν στην Αμερική έκαναν χρήματα και σε πολύ λίγο διάστημα ξανά επέστρεψαν να τα επενδύσουν στην πατρίδα. Αγανάκτησαν και επέστρεψαν στην Αμερική. Τους συναντήσαμε στο πιο γνωστό στέκι της νεολαίας και των 40αρηδων στην Astoria της Νέας Υόρκης στο café Avenue εκεί στην 30η λεωφόρο και 36 street . Τα όσα μας είπαν και κατέγραψε ο τηλεοπτικός φακός είναι βιώματα και εμπειρίες από την ζωή τους.

“Αγαπώ την Ελλάδα και πληρώνω για να είμαι έλληνας στην Αμερική. Πληρώνω το παιδί για να μαθαίνει ελληνικά γιατί αγαπώ την χώρα μου. Αγαπώ την πατρίδα μου και τα παιδιά μου θέλω να μείνουν Ελληνόπουλα. Αλλά είμαι θυμωμένος. Οργισμένος. Αγανακτισμένος με αυτούς εκεί κάτω. Με όλους. Με τους πράσινους. Τους κόκκινους. Τους γαλάζιους. Όλοι με εξαπάτησαν! Με εξαπάτησαν. Μας εξαπάτησαν». Μας λέει ο Νίκος με εμφανή τον θυμό αλλά και τα βουρκωμένα μάτια. Αφήνουμε τον ίδιο να μας τα πει. Τα λέει και τα περιγράφει τόσο μα τόσο καθαρά που δεν χρειάζεται μεσάζοντες και ειδική παρουσίαση. Μιλάει χωρίς να μασάει τα λόγια του. Μιλά με την καρδιά και την βιώματα που κουβαλά μέσα του από την Ελλάδα έχοντας χαράξει βαθιά μέσα στην μνήμη του με φανερά ανεξίτηλα τα σημάδια της «πολιτικής και κοινωνικής κακοποίησης από ένα αρρωστημένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα» όπως χαρακτήρισε συνολικά την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.

http://www.antinews.gr/



Άνθρωποι από κάθε γωνιά της Ελλάδας ταξίδεψαν στην Αθήνα για τις ημερίδες που οργανώθηκαν από την αυστραλιανή κυβέρνηση. Η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον αποτυπώνεται στις 15.000 αιτήσεις συμμετοχής που υποβλήθηκαν.
Η εργασιακή ανασφάλεια και το αβέβαιο μέλλον στην Ελλάδα σπρώχνει χιλιάδες νέους επιστήμονες να αναζητήσουν την τύχη τους στην Αυστραλία.
Το τωρινό κύμα μετανάστευσης διαφοροποιείται από αυτό που γέμισε την Αυστραλία με Έλληνες μετανάστες. Γιατροί, αρχιτέκτονες, μηχανικοί, ψυχολόγοι... ουρές από επιστήμονες με όνειρα και φιλοδοξίες.
"Πριν από πενήντα χρόνια έφευγαν οι εργάτες, τώρα φεύγουν τα μυαλά", σημείωσε στο "Έθνος" ο Κωνσταντίνος Λουκοβίτης, 30 ετών, γιατρός από τη Θεσσαλονίκη.
"Ψάχνω μια χώρα να ολοκληρώσω την ειδικότητά μου. Έχω κάνει έναν χρόνο γενική χειρουργική και θέλω να γίνω ορθοπεδικός. Σκέφτομαι πού θα μεγαλώσω το παιδί μου, την ποιότητα της εκπαίδευσης και τους μισθούς. Είμαι απογοητευμένος από την Ελλάδα πλήρως", συμπλήρωσε.
Στελέχη του αυστραλιανού υπουργείου επισημαίνουν το τεράστιο ενδιαφέρον που υπήρξε, με τις αιτήσεις για τις πέντε ενημερωτικές συνεδρίες της διημερίδας να αγγίζουν τις 15.000. Από αυτούς, όπως έγινε γνωστό, μόνο 1.250 έλαβαν την πολυπόθητη πρόσκληση.
"Έχω ακούσει καλά λόγια για την Αυστραλία, για τις συνθήκες διαβίωσης και τα μισθολογικά. Δεν περιμένω να μου στρώσουν κόκκινα χαλιά. Αλλά από το να κάτσω εδώ"... , σχολίασε ο 36χρονος Ηλίας, καρδιολόγος σε δημόσιο νοσοκομείο.
Επισημαίνοντας πως δεν υπάρχουν σημάδια βελτίωσης στην Ελλάδα, η Φωτεινή, γενική γιατρός από Κέντρο Υγείας του Βόλου, σημειώνει ότι δεν έχει σημασία που η Αυστραλία είναι μακριά. "Όπου γης και πατρίς", ανέφερε χαρακτηριστικά μιλώντας στο "Έθνος". Ο σύζυγός της, πολιτικός μηχανικός, και η ίδια δηλώνουν αποφασισμένοι να φύγουν.
Εξίσου αποφασισμένοι και ο 40χρονος Νίκος Δαγκωνάκης με την 38χρονη σύζυγό του Ιωάννα Μεφσούτ. "Αν μας έλεγαν ότι αύριο μπορούμε να φύγουμε, θα είχαμε ήδη ετοιμάσει βαλίτσες", σημείωσαν, ερχόμενοι από την Κρήτη.
"Αγαπάω τη χώρα μου, αλλά εδώ μας έκοψαν τα φτερά", σημειώνει ο ηλεκτρολόγος μηχανικός Δημήτρης Ταραμπίκος, με τη Χριστίνα, 30 ετών, γενική γιατρό, να δηλώνει πως θα ενημερώσει την παρέα της, καθώς υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον.
Εκτός από τη διημερίδα του αυστραλιανού υπουργείου, Ελληνοαυστραλοί μιας σχολής για μετανάστες ενημέρωναν για τα εκπαιδευτικά προγράμματα που παρέχουν στους τομείς της μηχανολογίας, των οικοδομικών σπουδών και των επιχειρήσεων.
Ακόμα και εκεί υπήρχαν μεγάλες ουρές από νέους που θέλουν να φύγουν με μια φοιτητική βίζα για να φτιάξουν τη ζωή τους στη μακρινή Μελβούρνη.
"Είμαι περιβαλλοντολόγος. Έχω ψάξει πολύ για δουλειά αλλά δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Το έχουμε αποφασίσει να φύγουμε με τον αρραβωνιαστικό μου. Δεν έχει πια κάτι η Ελλάδα να μας κρατήσει. Μας διώχνει κάθε μέρα. Στην Αυστραλία πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, να κάνουμε την οικογένειά μας και να ζήσουμε μια αξιοπρεπή ζωή", σημείωσε η 24χρονη Χρύσα Μαρινοπούλου.
"Στην Αυστραλία υπάρχει ελληνισμός και θα μας είναι οικείο το περιβάλλον. Εδώ δεν υπάρχει μέλλον. Είμαι 28 χρονών. Δεν μπορώ να παραδώσω τα όπλα", θα συμπληρώσει ο μηχανολόγος  μηχανικός Κωνσταντίνος Μπουραζάνης.
Ενδεικτικό της τάσης που επικρατεί τα 1.500 βιογραφικά από Ελλάδα που δέχτηκε ένα γηροκομείο για Έλληνες στη Μελβούρνη, που ζητά νοσηλεύτριες οι οποίες να μιλούν ελληνικά και αγγλικά.
Αποφασισμένοι να μεταναστεύσουν και γιατροί και νοσηλευτές που συμμετείχαν στις ημερίδες. "Αν υπήρχε μια προοπτική δεν θα έφευγα. Αλλά πιστεύω πως δεν υπάρχει πλέον ελπίδα και θέλω κάτι καλύτερο για μένα και τα παιδιά μου. Ζω σε μια χώρα που απλώς θα μου ρουφάει το αίμα μέχρι να πάρω σύνταξη", σημείωσε η 45χρονη Μαρία Λιόση, προϊσταμένη νοσηλεύτρια στο Ιπποκράτειο.
Τα υγειονομικά επαγγέλματα είναι, άλλωστε, στην πρώτη γραμμή της ζήτησης στη μακρινή χώρα. Στο Περθ για παράδειγμα, όπου χτίζεται ένα μεγάλο νοσοκομείο, έχουν ανάγκη από πολλούς γιατρούς και νοσηλευτές.
Όπως είπαν στους συμμετέχοντες, ένα μέσο σπίτι κοστίζει σε αυτές τις περιοχές από 230.000 έως 450.000 ευρώ. Ο μισθός μίας νοσηλεύτριας ξεπερνά τα 50.000 ευρώ τον χρόνο, ενώ ενός πρωτοδιοριζόμενου γιατρού επιμελητή τα 80.000 ευρώ τον χρόνο.
"Ένας νεαρός επιμελητής θα παίρνει στην Αυστραλία περίπου 5.000 ευρώ τον μήνα καθαρά, υπολογίζοντας και τους φόρους. Με αυτά τα λεφτά μπορείς να ζεις καλά εκεί. Δεν μπορείς, όμως, να ξεπληρώνεις ταυτόχρονα δάνεια και χρέη εδώ ή να μαζέψεις λεφτά για να γυρίσεις κάποτε πλούσιος", σημείωσε ο 35χρονος χειρουργός Γιάννης Τσακίρης.
Η δεύτερη πολυπληθέστερη επαγγελματική ομάδα στην ενημερωτική διημερίδα ήταν αυτή των μηχανικών όλων των ειδικοτήτων. "Η Ελλάδα μας κόβει τα φτερά. Δεν μπορώ να κάτσω να δουλεύω για ένα μισθό της πλάκας και να περιμένω μία 10ετία να βγούμε από την κρίση", σημείωσε στο "Έθνος" ο Δημήτρης Ταραμπίκος, ηλεκτρολόγος μηχανικός.
"Η Αυστραλία είναι μια χώρα με υποδομές. Εδώ κάνουμε βήματα προς τα πίσω συνεχώς. Δεν φαίνεται να θέλει κανείς να αλλάξει τίποτα", συμπλήρωσε.
http://news247.gr/

Στην περίπτωση πάντως που αποφασίσετε πως τα παραπάνω 
είναι πολύ .. τολμηρά βήματα για εσάς... 
μία πραγματικά αξιόλογη επιλογή για να προβάλετε το βιογραφικό σας 
και να μπορέσετε να διεκδικήσετε μια θέση στην αγορά εργασίας 
είναι το site της Kariera! 






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου